Το ελάφι και η πηγή

   Μία από τις πιο ωραίες εικόνες των Ψαλμών της Παλαιάς Διαθήκης είναι και αυτή του ελαφιού [Ψαλμ. 41] που λαχταρά να πιει και να δροσιστεί από τις πηγές των υδάτων,καθώς μέσα στα σωθικά του νοιώθει έντονο τον φλογισμό απ΄τα μικρά ερπετά - τα φιδάκια- τα οποία έχει καταπιεί μαζί με το χορτάρι.

   Τα φίδια έχουν δηλητήριο  και πικραίνουν το στόμα του ελαφιού,αλλά και προκαλούν μεγάλη δίψα.Οπότε το ελάφι σπεύδει να πιει νερό,για να ξεπικράνει το στόμα του και να σβήσει τη δίψα του.

Έτσι και ο ψαλμωδός αναφέρεται στην ψυχή,που επιποθεί τον Θεό,γιατί είναι διψασμένη και νιώθει στην ύπαρξη την πικρή γεύση από την αμαρτία και το κακό.Ο Θεός γίνεται η πηγή,απ'όπου ο άνθρωπος μπορεί συνεχώς να λαμβάνει < ύδωρ αθανασίας>.

Δύο γραμμές από την σημερινή Φωνή Κυρίου,της  Ε' Κυριακή από του Πάσχα, είναι αφιερωμένη στην Σαμαρείτιδα, επέλεξα να σας παρουσιάσω ένα σέτ που το τελείωσα πρόσφατα.

Με ελάχιστη κλωστή που μου έμεινε από άλλη εργασία μου,έπλεξα με το βελονάκι τα μοτιφάκια και τα αυτοσχεδίασα με κοφτό και ανεβατή βελονιά στο ίδιο χρώμα με την κεντρική,πλεκτή μαργαρίτα!

Στην γυροβολιά του το στολίζει ένα φαρδύ αζούρ,κεντημένο εξ ολοκλήρου στην ποδοκίνητη ραπτομηχανή!

Σας εύχομαι αγαπημένοι μου να περάσετε μία όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!

Χριστός Ανέστη!