Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Από την γιαγιά στην εγγονή!

   Καθισμένη στο ασβεστωμένο πεζούλι,με το πλεκτό στο χέρι.........ποιο πέρα το παρτέρι, με μία πανδαισία χρωμάτων από τριαντάφυλλα,γεράνια,γαριφαλιές,κατιφέδες, που  περικυκλωνόταν από τ'άρωμα του σγουρού και του πλατύφυλλου βασιλικού,αλλά και του λευκοντυμένου γιασεμιού.
  Μπροστά της το στρογγυλό τραπεζάκι ,με το καφεδάκι που συνοδευόταν  με το παραδοσιακό γλυκό του κουταλιού,φτιαγμένο από τα χρυσά της χεράκια. Πίνοντας μία γουλιά καφέ,μουρμουρίζοντας... αυτό εδώ που πλέκω  είναι για την εγγόνα μου...  και θέλω να μου το φτιάξεις να είναι όμορφο και καλό,αλλά........ τα λάθη του θα κάνεις πως δεν τα βλέπεις....τα μάτια μου.....τώρα παιδάκι μου δεν με βοηθάνε και τόσο.....την τελευταία γωνία πλέκω,έχω πλεγμένες  άλλες τρεις.
                       Πλεγμένες μαργαρίτες, ενώθηκαν τις γωνίες του λινού υφάσματος.


Καθώς επίσης, κεντήθηκαν και  κοφτά μοτίβα,
παρμένο από το θέμα του πλεκτού.


Ολοκληρώνοντας,την γυροβολιά του,ανάμεσα τις 
γωνίες, ένα φαρδύ αζούρ.


Με τον ίδιο τρόπο φτιάχτηκαν και τα πετσετάκια.


Που και εδώ κεντήθηκαν κοφτές μαργαρίτες.


Έτσι φτιάχτηκε ένα σετ,που μπορεί να στρωθεί στο σαλόνι,στην τραπεζαρία
ή ακόμη και στην κρεβατοκάμαρα.


Τυχαίνει και συναντάμε εργόχειρα που έχουν λάθη,όμως δεν έχει σημασία,
αφού είναι φτιαγμένα με τόοοοοοοοση αγάπη και μεράκι,από αγαπημένα πρόσωπα
και κανένα βιομηχανοποιημένο δεν μπορεί να τα αντικατάστησει.
Σας εύχομαι να περάσετε μία όμορφη και ευλογημένη εβδομάδα!!!








 

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Μία πελότα,μινιατούρα!

      Κάποτε, από ένα ξένο περιοδικό που είχα αγοράσει είχε μέσα δώρο,ένα σακουλάκι  με όλο το κιτ για σταυροβελονιά.Μην φανταστείτε κάτι μεγάλο,ήταν ένα μικρό κομματάκι ύφασμα,να το κεντήσουμε και να το τοποθετήσουμε κάπου.Επειδή,μου άρεσε το σχεδιάκι  το κέντησα αμέσως αλλά το άφησα  στην άκρη,ως που να μου έρθει η έμπνευση να το αξιοποιήσω αναλόγως.
     Μία μέρα, ανοίγοντας  το κουτί που έχω τις κλωστές κεντήματος,το κοίταξα...με κοίταγε σαν να μου έλεγε... ως πότε θα με έχεις κλεισμένο εδώ μέσα, δεν πρέπει να με βγάλεις από εδώ,να πάρω τον καθαρό αέρα μου και να δω το φως του ήλιου?
        Αφού το περιεργάστηκα καλά ,από εδώ,από εκεί ,παράλληλα.... βρέθηκε μπροστά μου μία κουβαρίστρα,που της φόρεσα την γιορτινή της φορεσιά.


 Στη κορυφή της, έβαλα την ομορφιά της ανθοστήλης,
για να στολιστεί,να ομορφαίνει και να φτιαχτεί... μία πελότα μινιατούρα!


Που να κάνει συντροφιά, με την μικρή συλλογή μου,από δαχτυλήθρες.



      Η χαρά του, ήταν μεγάλη που πήρε την θέση που του αρμόζει.   
Αλλά περισσότερο,που βρήκε μία όμορφη παρέα  να συζητάνε και να μιλάνε
για αυτό που αγαπάνε περισσότερο,που δεν είναι άλλο από το εργόχειρο.


Σας εύχομαι να έχετε ένα όμορφο απόγευμα!!!