Ο Παπουλάκος,όταν μιλούσε στον λαό για τα έργα που αντέχουν στη δοκιμασία της φωτιάς,χρησιμοποιούσε μιά ζωντανή παραβολή:
"Ένας είχε τρεις φίλους,που θυσιαζόταν γι'αυτούς. Κάποτε,όμως, ο ίδιος έτυχε να κατηγορηθεί,να συρθεί στα διακαστήρια και να κινδυνεύσει να καταδικαστεί. Από τους τρεις φίλους, ο ένας έμεινε ψυχρός και αδιάφορος, ασυγκίνητος μπροστά στην κρίση του φίλου του. Ο δεύτερος τον λυπήθηκε, πήγε μέχρι την πόρτα του δικαστηρίου,αλλά δεν του επέτρεψαν να μπει μέσα κι έφυγε. Ο τρίτος,όμως, αγωνίστηκε για τη σωτηρία του φίλου του. Παρουσιάστηκε ο ίδιος ως μάρτυρας υπεράσπισης και κατάφερε να τον δικαιώσει".
"Κι ο καθένας μας - έλεγε ο Παπουλάκος - έχει τρεις φίλους σ'αυτή τη ζωή και θυσιάζεται γι' αυτούς.
Ο πρώτος είναι η περιουσία μας, ο δεύτερος η οικογένεια μας και ο τρίτος τα έργα της αγάπης μας.
Όταν, όμως πέφτει η αυλαία αυτής της ζωής και παρουσιαζόμαστε στο διακστήριο του Δικαίου Κριτού, ο πρώτος φίλος μας,η περιουσία μας, μένει ψυχρή και αδιάφορη για την τύχη μας. Ο δεύτερος, οι συγγενείς και οι φίλοι μας,έρχονται μέχρι τον τάφο μας, αλλά, μη μπορώντας να διαβούν πιο πέρα,φεύγουν και μας ξεχνούν. Και μένει ο τρίτος, άν έχουμε, βέβαια τέτοιον φίλο. Ειναι τα έργα της αγάπης μας, όχι απλώς τα καλά μας έργα,εκείνα που γίνονται από καλοσύνη ή συμπόνια,γιατί έτσι υποδεικνύει η συνείδηση μας,αλλά εκείνα που προέρχονται από την αγαπώσα καρδιά μας,που έγιναν προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας,προς το ορφανό,τον δυστυχισμένο,τον αδικημένο,τον κουρασμένο,τον απογοητευμένο,εκείνον,στο πρόσωπο του οποίου είδαμε τον ίδιο τον Θεό".
Αυτό είναι το νόημα των καλών έργων. Είναι εκείνα,που,επειδή είναι καθαρά σαν το χρυσάφι,θ'αντέξουν στη φωτιά της δοκιμασίας και θα μαρτυρήσουν για εμάς την ώρα της Κρίσεως.
Τέτοια εφόδια, όποιος διαθέτει,ασφαλώς και μπορεί να περιμένει ατάραχος να πέσει η αυλαία αυτής της ζωής. Όποιος δεν τα διαθέτει,ας πράξει,ό,τι είναι δυνατό,για ν'αποκτήσει,όσο είναι καιρός. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου