Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλάνας (1851- 1932) φάνηκε πως ήταν Άγιος από μόνος του,χωρίς να συντελέσει σ'αυτό μήτε κανένας θόρυβος γι'αυτόν,μήτε κανένα εγκώμιο ειπωμένο από κάποιον επίσημον άνθρωπο.
Ο παπα - Πλανάς μήτε μόρφωση είχε,μήτε είχε την ευκολία στα λόγια που έχουν εκείνοι,όπου συνηθίζει ο κόσμος να τους λέγει θεολόγους. Στάθηκε ο πιος ταπεινός από τους ταπεινούς.
Ήταν εφημέριος στον Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονος και Αγίου Ιωάννου Βουλιαγμένης,όπου μετετέθη και γι'αυτό έκλαιγε. Ο ίδιος ο Άγιος Παντελεήμων εμφανίσθηκε συνοδοιπόρος του και τον παρήγορησε. Το πιο μικρό νόμισμα δεν βραδυαζότανε στην τσέπη του."Γιατί",όπως λέγει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος,"εκείνος όπου έχει φυλαγμένα χρήματα είναι αδύνατο να πιστεύει και να ελπίζει στον Θεό".
Η χαρά του κι η ζωή του ήταν να λατρεύει τον Θεό "ημέρας και νυκτός",να κάνει Λειτουργίες,αγρυπνίες, Εσπερινούς, παρακλήσεις, αγιασμούς,ευχέλαια,μνημόσυνα. Και με την άσβεστη δίψα που είχε να ιερουργεί,μαζί με την απλοΐκή συνοδεία του παράσερνε και τους αδιάφορους και τους έκανε Χριστιανούς.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου