ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ

Ο ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΩΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Ποιμαντικές συμβουλές,για την οργάνωση του εκκλησιαστικού έργου,απευθύνει στον Τιμόθεο ο απόστολος Παύλος. Τον καλεί να γίνει υπόδειγμα των Χριστιανών,με τον λόγο,τη συμπεριφορά,την αγάπη,την πνευματική ζωή,την πίστη και την αγιότητα του βίου. Του επισημαίνει την τεράστια ευθύνη που έχει έναντι του ποιμνίου να το οδηγήσει στην "εις Χριστόν σωτηρία του". Οι αποστολικές αυτές συμβουλές αφορούν,ασφαλώς, τους Κληρικούς όλων των βαθμίδων και των εποχών,γι'αυτό,καλό είναι να σταθούμε λίγο παραπάνω στο περιεχόμενο τους,αποσκοπώντας στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για όλους.

Ο τρόπος που μιλάει και συμπεριφέρεται ο Κληρικός είναι ένα πεδίο διαρκούς αγώνος. Ο λαός μας αναζητεί στο πρόσωπο του τον γλυκομίλητο πατέρα,που τόσο η ιδιωτική όσο και η δημόσια συμπεριφορά του θα διαλαλούν την παρουσία του Χριστού. Σε αντίθετη περίπτωση,είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος του σκανδαλισμού και της απαξίωσης του ιερατικού αξιώματος,γεγονός που, δυστυχώς,συμβαίνει συχνά,λόγω απρόσεκτων και επιπόλαιων ιερατικών συμπεριφορών.

Προσφορά αγάπης σε όλους

Ο Παύλος θέλει τον Κληρικό υπόδειγμα αγάπης προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Η αγάπη πρέπει αν ξεπερνά τα όρια της θεωριτικής διδασκαλίας και να γίνεται τρόπος ζωής και μίμησης του Χριστού.Ο ποιμένας οφείλει να βλέπει στα πρόσωπα των ανθρώπων τον ίδιο τον Χριστό, αρνούμενος τον πειρασμό των διακρίσεων. Κάθε άνθρωπος,ανεξαρτήτως του βαθμού της ευσεβείας του,της καταγωγής,της θρησκευτικής του πίστης,της παιδείας του,είναι η ζωντανή εικόνα του Χριστού στον κόσμο,προς τον οποίο ο Κληρικός υποχρεούται να εργάζεται με πληθωρική αγάπη,προσπαθώντας να θεραπεύσει κάθε του ανάγκη,ψυχική πρωτίστως αλλά και υλική,στο μέτρο του δυνατού. Η αδιαφορία και η επιλεκτική προσφορά της αγάπης καθιστούν τον ποιμένα ανεπαρκή.

Καλλιέργεια της αυτοκριτικής

Ιδίαιτερη βαρύτητα ο Απόστολος δίνει στην καλλιέργεια της πνευματικής ζωής του Κληρικού.Αυτή δεν είναι ξέχωρη από την πνευματική ζωή κάθε πιστού μέσα στην Εκκλησία. Στο πρόσωπο του Κληρικού,όμως λαμβάνει έναν πιο απαιτητικό χαρακτήρα,καθώς καθίσταται οδηγός,πρότυπο και υπόδειγμα ζωής για όλους. Η πνευματική ζωή δεν έχει σχέση με την επιφανειακή ή συγκυριακή θρησκευτικότητα δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι δεν στέκεται απέναντι τους επικριτικά ή ελεγκτικά,αλλά είναι ενδοστρεφής,προσωπική,και διακρίνεται από αυτοκριτική και αυτοελεγκτική διάθεση.

Αγιότητα του βίου

Τέλος, ο Απόστολος των Εθνών επισημαίνει,ως βασικό ιδίωμα του καλού ποιμένος,την αγιότητα του βίου του. Η αγιότητα οφείλει αν είναι σκοπός ζωής. Δεν επιτυγχάνεται άπαξ,αλλά είναι καρπός συνεχούς αγώνα στο πεδίο της προσευχής,της τήρησης τω θείων εντολών,της λειτουργικής συνέπειας,της συνεχούς μετανοίας,της θυσιαστικής προσφοράς. Ο Κληρικός που δεν αγωνιά και δεν εργάζεται για τον προσωπικό του αγιασμό δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για το ποίμνιό του, για το οποίο θα δώσει λόγο στον Θεό.

Αδελφοί μου,έχοντας υπ'όψιν τα παραπάνω,μην επιχειρήσουμε αν τα εντοπίσουμε στους ποιμένες της ενορίας ή της Επισκοπής μας, γιατί η επιχείρηση αυτή θα έχει δύο καταστροφικά αποτελέσματα,για όσους, κυρίως,είναι χαλαροί και επιπόλαιοι στην πίστη: Το πρώτο είναι ο κίνδυνος αμνήστευσης της δικής τους πνευματικής ανεπάρκειας. Το δεύτερο,είναι ο κίνδυνος της ιεροκατηγορίας και της συκοφαντίας,καθότι συχνά τα φαινόμενα απατούν. Ας μη λησμονηθεί ποτέ,ότι οι προτροπές του Παύλου μας αφορούν όλους και όχι μόνο τους ποιμένες. Όλοι μας οφείλουμε να καλλιεργούμε την πνευματική μας ζωή,να γινόμαστε διαρκώς τύπος Ιησού Χριστού για τους εκτός της Εκκλησίας συνανθρώπους μας,να εργαζόμαστε για τον προσωπικό μας αγιασμό. Ας ενεργούμε,λοιπόν,κατ'αυτόν τον τρόπο για τον εαυτό μας και να είμαστε βέβαιοι ότι θα συμβαλούμε καθοριστικά στην βελτίωση και των Ποιμένων μας. Μέσα στην Εκκλησία δεν ζούμε αυτόνομα. Ζούμε όλοι μαζί και επηρεάζουμε ο ένας τον άλλον,είτε θετικά είτε αρνητικά. Αυτά να έχουμε κατά νου, ώστε η πρόοδός μας να είναι φανερή σε όλα. Αμήν!

Αρχιμ. Ε. Οικ.