Το Ευαγγέλιο της Κυριακής Η΄Ματθαίου αφηγείται ότι πλήθη ανθρώπων με πολλές ανάγκες αναζήτησαν,"πεζή" από τις γύρω πόλεις,τον Χριστό στον έρημο τόπο,στον οποίο είχε αποσυρθεί,για να τον ακούσουν και να θεραπεύσει τους αρρώστους τους. "Όταν βραδιάσε ήλθαν σ'Αυτόν οι μαθητές και του είπαν: ο τόπος είναι έρημος και η ώρα περασμένη άφησε λοιπόν τα πλήθη να πάνε στα χωριά και ν'αγοράσουν για τους ευατούς τους τρόφιμα".
Η στάση του Χριστού είναι διαφορετική:"Δεν χρειάζεται να φύγουν. Δώστε τους εσείς να φάνε",τους λέει. Έτσι ανατρέπει την βάση της σκέψεως τους. Θέλει την λύση του προβλήματος να τους κάνει κοινωνούς. Να μάθουν να σκέπτονται όχι τι πρέπει να γίνει γενικά και αόριστα,αλλά τι πρέπει αυτοί συγκεκριμένα να κάνουν. Να αναζητούν λύσεις στις οποίες μετέχουν προσωπικά. Αυτή η ενεργός συμμετοχή των μαθητών δεν είναι άσχετη προς την ευχαριστιακή ερμηνεία του γεγονότος,για την οποία θα μιλήσουμε στην συνέχεια.
Κι εμείς,οι σημερινοί μαθητές του Χριστού,συχνότατα διαπιστώνουμε προβλήματα. Δε φθάνει όμως να περιγράφουμε το πρέπιε να γίνει από τους άλλους,αλλά πρέπει συγχρόνως να εξετάζουμε σοβαρά τι μπορούμε να προσφέρουμε κι εμείς,κι όχι να βγάζουμε τον ευατό μας απ'έξω.
Το μεγάλο θαύμα
Και το θαύμα αρχίζει ακριβώς από τον λόγο του Χριστού,που δίνει εντολή τους μαθητές Του: "Δότε αυτοίς υμείς φαγείν". Ο Χριστός παίρνει τα ψωμιά και τα ψάρια,προσεύχεται,τα τεμαχίζει ακι τα δίνει στους μαθητές να τα μοιράσουν σε όλους. Χορταίνουν όλοι,πέντε χιλιάδες άνθρωποι,χωρίς να υπολογισθούν γυναίκες και παιδιά,και μένουν περίσευμα δώδεκα καλάθια.
Μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και του χορτασμού χιλιάδων ψυχών συνεχίζεται. Πρώτος προσφέρει τα μεγάλα και ανεκτίμητα ο ίδιος ο Χριστός χαρίζοντας τον "άρτον της ζωής",τον ευατό Του μετατρέποντας το ψωμί και το κρασί της προσφοράς μας στο τίμιο και Άγιο Σώμα και Αίμα του,που αγιάζει τους πιστούς.
Ακολουθούν οι αμέτρητες χορείες των Αγίων μας,που προσέφεραν θυσία αγάπης τον ίδιο τους τον εαυτό κι όλοι οι άλλοι μετά,οι απλοί και άγνωστοι μαθητές του Χριστού,που φέρνουν πρόθυμα και αφήνουν σ'Εκείνον ότι έχουν για την κατά Χριστόν αύξηση των μελών της Εκκλησίας,"υπέρ του σύμπαντος κόσμου". Αυτή είναι η ευχαριστιακή σημασία του σημερινού θαύματος. Γι'αυτό δεν είναι τυχαίο ότι στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο,μετ΄την διήγηση του πολλαπλασιαμού των άρτων,ακολουθεί ευχαριστιακός λόγος του Χριστού περί του άρτου της ζωής (6,22-71) και το γεγονός τοποθετείται στις παραμονές της εορτής του Πάσχα. Ας σημειωθεί ακόμη ότι η ευχαριστιακή ερμηνεία του θαύματος των πεντακισχιλίων απηχείται και στην εικονογραφία της Εκκλησίας, όπως μαρτυρεί η παρουσία ιχθύων στις συμβολικές παραστάσεις της Θείας Ευχαριστίας στις κατακόμβες.
Η ευχαριστιακή ζωή
Από την εποχή του Ιησού Χριστού που έγινε το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων,πέρασαν χρόνια πολλά. Ο πολιτισμός αναπτύχθηκε,η έρημος όμως δεν έλειψε. Μέσα σ'αυτή την έρημο της σύγχρονης ζωής,κάθε τόσο αναδύονται πολύπλοκα προβλήματα που ζητού επιτακτικά αντιμετώπιση. Στις αναζητούμενες λύσεις ας μην παραμερίζουμε και την προσωπική μας συμμετοχή και ευθύνη.
Και κυρίως,μην λησμονούμε την αιώνια παρουσία του Χριστού,που δεν παύει να ενδιαφέρεται για όλες τις ανάγκες του λαού,τις πνευματικές και υλικές,και είναι σε θέση να δίνει απροσδόκητες λύσεις με την αγάπη και την παντοδυναμία Του. Για να το κάνουμε όμως αυτό,πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ζούμε τον αχόρταγο χορτασμό του θείου ελέους. Ο άρτος και ο οίνος που προσφέρουμε στον Θεό συνοψίζουν και περιλαμβάνουν όλη την ζωή μας ακι όλο τον κόσμο μας. Αλλά και ο άνθρωπος,ο οποίος "εν μετανοία" μετέχει της Ευχαριστίας,καθίσταται καθολικός άνθρωπος,δηλαδή άνθρωπος που υπερβαίνει την διάσπαση και την μερικότητα διά της μετοχής του στην καθολική Αλήθεια και Ζωή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος ουσιαστικής ανακαινίσεως του κόσμου. Διότι μόνο η ευχαριστιακή κοινότητα,η οποία μεταμορφώνεται στην Θεία Ευχαριστία,είναι δυνατόν και να μεταμορφώσει αληθινά τον κόσμο."Τα Σά έκ των Σοί προσφέρομεν...".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου