Οι δύο άνθρωποι της σημερινής παραβολής ήρθαν στον ναό για να προσευχηθούν,όμως με διαφορετική διάθεση. Ο ένας,ο φαρισαίος,στάθηκε στο κέντρο του ναού και με εγωΐσμό απευθύνθηκε στον Θεό για να Τον ενημερώσει για όσα έπραξε. Ο άλλος,ο τελώνης,στάθηκε σχεδόν στην πόρτα,σκύβοντας το κεφάλι του και,αισθάνόμενος την αμαρτωλότητα του,ζήτησε το έλεος του Θεού και σίγουρα το έλαβε. Ξέρετε γιατί? Επειδή,ο τελώνης μιλούσε με τον Θεό,ενώ ο Φαρισαίος με τον ευατό του. Ας προσέξουμε τη διάφορα των δύο αυτών ανθρώπων.
Ο τελώνης προσέρχεται συντετριμμένος στον ναό,ξεσκεπάζει και γυμνώνει τον ευατό του με ειλικρίνεια και ομολογεί την αμαρτωλότητα του.
Ο φαρισαίος στάθηκε στο κέντρο του ναού,δηλαδή μπροστά στον Θεό,έκανε πρότυπο τον ευατό του,τον συνέκρινε με τον αμαρτωλό τελώνη και στο τέλος τον επιβράβευσε. Άραγε,για ποιο λόγο ήρθε στον ναό? Ποια σχέση και αναφορά έχει η προσευχή του στον Θεό? Έκανε τον ευατό του είδωλο και ζήτησε και από τον Θεό να τον δικαιώσει!
Ο εγωΐσμός σε όλο του το μεγαλείο. Η κατάκριση και η υποκρισία έγιναν ακόμη και τρόπος προσευχής. Πόσο πολύ μπορεί να αποπροσανατολιστεί ο εγωπαθής άνθρωπος?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου