Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018

Η Μάρθα το χελιδόνι - Τσαντάκι πλάτης{2}


   Το κουδούνι χτύπησε κι ένα πλήθος γιακαδάκια και ποδίτσες ξεπρόβαλαν από την πόρτα του σχολείου και ξεχύθηκαν ένα γύρω. Παρεούλες, παρεούλες, τα παιδιά,χοροπηδώντας με ατελείωτες φλυαρίες,έπαιρναν το δρόμο για τις διάφορες γειτονιές που'ταν τα σπίτια τους.
   Η πρώτη τάξη είχε σχολάσει,όπως πάντα,μία ώρα νωρίτερα.
   Γιατί όμως αυτή η παρεούλα έχει απομείνει εκεί στην γωνία του δρόμου? Σίγουρα κάτι συμβαίνει! Δεν βλέπετε με πόση σοβαρότητα κουβεντιάζουν αυτές οι μικρούλες? Κι ανάμεσα τους,πνιγμένη στο κλάμα στέκεται η Αννούλα. Τα χειλάκια της τρέμουν! Τα ματάκια της είναι κατακόκκινα και στα στρουμπουλά της μαγουλάκια,τρέχουν σαν αυλάκια τα δάκρυα. Δεν μιλάει. Μόνο κοιτάζει με αγωνία μία - μία τις μικρές της φίλες,σαν να τους λέει:
 _ Και τώρα τι θα κάνω?
   Τι θα κάνει,αλήθεια? Τα κοριτσάκια σκέφτονται λυπημένα κι αυτά,χωρίς όμως να τους έρχεται καμία σοφή ιδέα.
  _ Τι λες,Καλλιόπη μου,συμπλήρωσε η Ελενίτσα. Δεν είναι σπουδαίο βέβαια! Αλλά σκέψου! Πως θα πάει σπίτι της? Πως θα το πει στη μαμά της?
   Κι αν το μάθει "η κυρία"? Τι έχει ν'ακούσει η καημένη!
 _Ε,καλά! Σωπάτε τώρα.Δεν είναι ανάγκη και να σκάσει! ότι έγινε,έγινε!...
   Τέτοια κι άλλα έλεγαν τα κοριτσάκια και μόνο η Αννούλα δεν μιλούσε.Μόνον έκλαιγε όλο και ποιο πολύ.
   Σε κάποια στιγμή, όμως,τι χαρά! Ένα φως άστραψε στη μικρή συντροφιά. Ήταν η Μάρθα! Ω! και ποιος δεν ήξερε τη Μάρθα! Πήγαινε στην πέμπτη τάξη και ήταν το καμάρι του σχολείου και του Κατηχητικού της ενορίας τους! Πάντα χαρούμενη και γελαστή,αγαπούσε και βοηθούσε όλα τα παιδιά, μα ποιο πολύ αυτά τα μικρά της πρώτης τάξης.Και τώρα τα είχε δει έτσι μαζεμένα και έτρεξε να δει τι συμβαίνει.
  _Τη σάκα μου! Τη σάκα μου! Έχασα τη σάκα μου! ξεφώνησε με κλάματα η Αννούλα μόλις την είδε!


  _Έχασες τη σάκα σου? Καλά,μην κλαις! Θα τη βρούμε της είπε γλυκά,χαϊδεύοντας το κεφαλάκι της. Θα την ξέχασες στο σχολείο.
  _ Όχι,όχι! πετάχτηκε η Καλλιοπίτσα. Εμείς πήγαμε και ψάξαμε σ'όλα τα θρανία!
 _ "Κυρά - σάκα πονηρή
      που μας έχεις δα κρυφτεί?
      Θα σε βρούμε θες δε θέλεις,
      κυρά - σάκα να το ξέρεις!
τραγούδησε τότε με κέφι η Μάρθα κι όλα τα κοριτσάκια γέλασαν.


 - Που και που στάθηκες Αννούλα?
 _ Πρώτα σταθήκαμε λίγο κάτω από τον πλάτανο.Έπειτα μπήκα στο εμπορικάκι του κυρ - Ανδρέα να αγοράσω καρφίτσες της μαμάς. Έπειτα... δεν την βρήκα.
 _ Κουτούτσικο μικρό,είπε τότε Μάρθα σκουπίζοντας με το μαντηλάκι της τα δάκρυα της Αννούλας. Θα την έχεις αφήσει στο εμπορικάκι.Περίμενε εδώ μία στιγμή.
   Δεν πέρασαν λίγα λεπτά, κι ω τι χαρά! Η Μάρθα φάνηκε στην άκρη του δρόμου,χοροπηδώντας κι ανεμίζοντας ψηλά τη χαμένη σάκα!


   Η μικρή συντροφιά χύμηξε κατά πάνω της με γέλια.Η Αννούλα ρίχτηκε στο λαιμό της!
 _ Σ'ευχαριστώ! Σ'ευχαριστώ, καλή μου Μάρθα! ... Άλλοτε θα προσέχω τα πράγματά μου!
   Η μικρή συντροφιά,πήρε τώρα χαρούμενη πια το δρόμο για το σπίτι.
 _ Όταν μεγαλώσω θα γίνω κι εγώ σαν την Μάρθα είπε η Αννούλα. Θα προσέχω και θα βοηθώ όλα τα μικρά παιδάκια.Θα γίνω σαν την Μάρθα.
 _ Ένα χελιδόνι της αγάπης και της χαράς!
   Συμπλήρωσαν τα μεγαλύτερα παιδιά!


Ένα τσαντάκι πλάτης που έφτιαξα για μία μικρή πριγκίπισσα,στολίζοντας το....με κόκκινες,μικρές τσαχπίνικες,πινελιές....σας παρουσιάζω μέσα από την παραπάνω ιστορία,που είναι από το βιβλίο "του σχολείου τον ανθόκηπο".


Σας εύχομαι μία όμορφη,ευλογημένη και δημιουργική εβδομάδα!!!



6 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφη η τσάντα Μαρία μου αλλά και η ιστοριουλα σου! Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο όμορφα συνδυάζεις πάντα τις λέξεις με τις δημιουργίες σου!!!
    Και πάντα είναι εξαιρετικά και τα 2!
    Μπράβο, κορίτσι μου!
    ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολλά όμορφη η ιστορία
    μου άρεσε πολλά η τσέντα σου και τα χρώματα της και η δαντέλα μυ αρέσει πολλά η δαντέλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι τα όμορφα λόγια της ιστορίας σου που με κάνουν να χαμογελώ Μαρία μου !!1 Η τσαντούλα τι άλλο θα είναι !!! Μια πολύ όμορφη κοριτσίστικη τσαντούλα !! Πολλά φιλιά καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τη χάρηκα την ιστορία όσο και τη τσαντούλα που έφτιαξες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωωωω, Μαρία, τί ωραία τσάντα έφτιαξες κι αυτή τη φορά! Εύγε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή