Να τα πούμε?
Σαν σήμερα την παραμονή της μεγάλης ημέρας των Θεοφανίων,τα μικρά παιδιά γυρνούσαν σπίτι - σπίτι κι έλεγαν τα κάλαντα των Φώτων......δυστυχώς,ένα έθιμο που την σήμερον ημέραν χάνετε και σιγά - σιγά ξεχνιέται......
Και του Χρόνου!!!
Ένα υπέροχο,μαγευτικό,ταξίδι μέσα από τον δημιουργικό κόσμο του κεντήματος,του πλεξίματος,του ραψίματος και όχι μόνο.....
Χρόνια πολλά! Στη Λευκάδα το τοπικό έθιμο που έχουμε να βουτάμε πορτοκάλια στα αγιασμένα νερά και να τα κρεμάμε πάνω απ' τα εικονίσματα καλά κρατεί! Φιλάκια πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ χάρηκα που ήρθαν τα παιδιά της γειτονιάς και μας τα είπαν! Υπάρχουν ευτυχώς οικογένειες που κρατούν το έθιμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά Μαρία μου! Καλή Φώτιση να έχουμε!
Καλημέρα και καλή χρονιά γλυκιά μου! Εμένα πάντως μου τα είπαν τα κάλαντα , εδώ δεν ξέρω τοπικά έθιμα όμως η Θεσσαλονίκη αφού έχει θάλασσα είναι ιδιαίτερη η ρίψη του Σταυρού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρονια πολλά Μαρία μου και του χρόνου με υγεία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου, ούτε ένα πιτσιρίκι δεν ήρθε φέτος να μου πει τα κάλαντα των Φώτων. Κρίμα. Καλή Χρονιά, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή