ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

                                          Σήμερα μαύρος ουρανός,σήμερα μαύρη μέρα,
                                         σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,
                                         σήμερα βάλανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι
                                         οι άνομοι και τα σκυλιά οι τρεις καταραμένοι.
                                         Ο Κύριος εθέλησε να μπει σε περιβόλι
                                         να κάνει δείπνο μυστικό, για να το μάθουν όλοι
                                         και η Παναγία η Δέσποινα καθόταν μοναχή της.
                                         Φωνή ακουστεί από ουρανού,από Αρχαγγέλου στόμα.
                                         Σώνει κυρά μου τις προσευχές,φτάνει και τις μετάνοιες
                                         και τον Υιό σου πιάσανε και το Σταυρό τον πάνε
                                         εις του Πιλάτου την αυλή εκεί το ντυρανάνε.
                                         Χαλκιά,χαλκιά φτιάξε καρφιά,φτιάξε τρία πιρουνιά.
                                         Και εκείνος ο παράνομος βάρει και φτιάχνει πέντε.
                                         Εσύ,χαλκιά που τα φτιάξες... πρέπει να μας διδάξεις
                                         βάρτε τα δύο στα χέρια του και τ'άλλα δύο στα ποδιά,
                                         το πέμπτο,το φαρμακερό βάρτε το στην καρδιά ντου
                                         να τρέξει αίμα και νερό από τα σωθικά ντου.
                                         Η Παναγία σα  ντ'ακούσε έπεσε και ελιγόθη
                                        σταμνιά νερό της έριξαν,τρία σταμνιά στο μόσχο,
                                        το τέταρτο ροδοστάμνο της ήρθε ο λογισμός της.
                                        Και αφού της ήρθε ο λογισμός και αφού της ήρθε ο νους της
                                        Η Μάρθα, η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα
                                        του Ιακώβου,η αδελφή,οι τέσσερις αντάμα,
                                        επήραν το στρατί,στρατί,στρατί το μονοπάτι.
                                        Και το στρατάκι τους βγάλε του ληστή την πόρτα.
                                        Άνοιξε πόρτα του Ληστή και πόρτα του Πιλάτου
                                        και η πόρτα από το φόβο της άνοιγει μοναχή ντης.
                                        Τηρά δεξιά,τηρά ζερβά κανένα δεν γνωρίζει
                                        τηρά και δεξιότερα βλέπει τον Άγιο Γιάννη.
                                        Άι μου Ιαννή Πρόδρομε και βαφτιστή του Υιού μου,
                                       μην είδες τον μονογενή μου και τον Διδάσκαλο σου?
                                       Δεν έχω στόμα να σου πω γλώσσα να σου μιλήσω
                                       δεν έχω δάκτυλα τον Υιό σου,να σου δείξω.
                                       Έχεις και στόμα να μου πεις γλώσσα να μου μιλήσεις
                                       έχεις και δάκτυλα τον Υιόν μου να μου δείξεις.
                                       Θωρείς εκείνο το γυμνό τον παραπονεμένο?
                                       όπου φορεί πουκάμισο,στο αίμα βουτηγμένο?
                                       όπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινον στεφάνι?
                                       Εκείνος είναι ο γιος σου και με ο Διδάσκαλος μου.
                                       Η Παναγία πλησίασε γλυκά τον ρωτούσε
                                       δεν μου μιλάς παιδάκι μου,δεν μου μιλάς παιδί μου?
                                       Τι να σου πω μανούλα μου,που διάφορο δεν έχεις?
                                        Πάρε τον Αί Γιάννη γιο και με μη με προσμένεις
                                       Μόνο το Μέγα Σάββατο κοντά το μεσημέρι
                                       που θα λαλήσει ο πετεινός,θα σημάνουν οι καμπάνες
                                       και θα ψάλουν οι παπάδες.
                                      Τότε και εσύ μανούλα μου,θες να με περιμένεις
                                       και να έχεις χαρές μεγάλες.
                                       Όποιος τ'ακούει σώζετε και όποιος το λέει αγιάζει
                                       και όποιος το καλοφρικαστεί Παράδεισο θα λάβει
                                       Παράδεισο και Λίβανο, από τον Άγιο Τάφο.

   Την Μεγάλη Παρασκευή,σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας απαγγέλλουν το μοιρολόι της Παναγίας μας,όπου μέχρι σήμερα σώζονται πολλές παραλλαγές.
   Έτσι κατέγραψα το παραπάνω μοιρολόι όπως τ'άκουσα...από τον αείμνηστο τον πεθερό μου...... που σαν σήμερα μετά την Αποκαθήλωση του Χριστού μας....καθόταν όλοι στην εκκλησία και μαζί με τον παπά και τον ψάλτη το έλεγαν μπροστά στον Επιτάφιο........

                                                      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
     
                                                    ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!