Μέσα στην βαρυχειμωνιά,μύρισε η άνοιξη!

   Καλησπέρα σας!!!
   Εχθές,πηγαίνοντας στην δουλειά μου,παρά το τσουχτερό κρύο,οι στούπες να πέφτουν απαλά ποτέ εδώ,ποτέ εκεί.....συνάντησα μία γιαγιά,που μαζί με την γλυκιά της καλημέρα,ήθελε να μοιραστεί μαζί μου, μία μικρή ιστοριούλα,στο ότι όλα χρειάζονται το κρύο ,η βροχή,το κάθε ένα στην εποχή του.
   Δεν θα σε καθυστερήσω πολύ,μόνο λίγα λεπτά...μου έλεγε ...άλλο που δεν ήθελα αφού πάντα μ' αρέσει ν'ακούω ιστορίες,από μεγαλύτερους ανθρώπους.
   Στα πολύ παλιά τα χρόνια ήταν μία γριούλα,πολύ φτωχιά.Μία μέρα που ο καιρός ήταν καλός αποφάσισε να πάει να βγάλει χόρτα,σ'ένα χωράφι που ήταν λίγο ποιο έξω από το χωριό όπου έμενε. Πήρε λοιπόν το τσουβαλάκι της,το μαχαιράκι της και ξεκίνησε........ Καθώς,έβγαζε τα χόρτα την πιάνει η βροχή.
  -Ωχ! και τώρα τι θα κάνω? που να πάω να σταματήσω μέχρι να περάσει η μπόρα?                                Όπως συλλογιζόταν και περπατούσε βλέπει μπροστά της ένα μικρό σπιτάκι ,και μπαίνει μέσα.Εκεί κατοικούσαν δώδεκα παλικαριά,που ήταν οι δώδεκα μήνες του χρόνου.Μόλις βλέπουν την γριούλα, την καλωσορίζουν και της λένε να καθίσει μαζί τους στην συντροφιά τους.
   Τότε εκείνη,τους εξήγησε πως βρέθηκε εκεί  και τους παρακάλεσε να μείνει για λίγο μέχρι να περάσει η μπόρα.
    Παίρνει τον λόγο ο πρώτος μήνας,ο Ιανουάριος,που την ρωτάει τι έχει να πει για εκείνον.......
  -Μα ο Γενάρης παιδάκι μου είναι ο καλύτερος μήνας,θα βρέξει,θα κάνει το κρύο του,θα χιονίσει,αλλά θα κάνει και τις καλοσύνες του...
   Κατόπιν πετάγεται ο Φλεβάρης,και την ρωτάει για εκείνον.... στην συνεχεία όλοι οι υπόλοιποι μήνες,την ρωτούσαν και περίμεναν μία απάντηση,που η γιαγιά έλεγε για όλους τα καλύτερα λόγια.Ο καθένας σας, έχει τις δικές του χαρές και ομορφιές λεβέντες μου.Τώρα έχουμε βαρυχειμωνιά,μετά έρχεται η άνοιξη,το καλοκαίρι,το φθινόπωρο και κάνει τον κύκλο του ο χρόνος,μέσα στην ζωή του ανθρώπου μα και της φύσης.                                                                                                                  Της λέει ο Φλεβάρης,γιαγιά δώσε μου το τσουβαλάκι σου,να πάω να σου το γεμίσω χόρτα!
  Φεύγει αμέσως και πάει και της το γεμίζει με λίρες ,όταν γύρισε  της το έδωσε και της είπε να μην το ανοίξει στο δρόμο,παρά μόνο όταν πάει στο σπίτι της.
  Φτάνοντας στο σπιτάκι της,άνοιξε το τσουβαλάκι,το άδειασε πάνω στο τραπέζι.....δεν πίστευε στα μάτια της αυτό που έβλεπε μπροστά της...έτσι το φτωχό σπιτάκι της έγινε πλούσιο με την καλοσύνη της και την καλή της καρδιά.
  Μία μέρα παίρνοντας από εκεί η γειτόνισσα της,βλέποντας την μεγάλη αλλαγή στο σπιτικό της,την ρώτησε πως απόκτησε όλα αυτά τα καλούδια.Και η γριούλα, της εξήγησε την περιπέτεια της με τα δώδεκα παλικαριά!Μόλις τ'ακούει η γειτόνισσα ξεκινάει αμέσως να πάει να τους βρει......φτάνοντας εκεί...αφού την ρώτησαν να πει την γνώμη της για τον καθένα.......από το στόμα της έβγαιναν τα χειρότερα λόγια και τους χαρακτήριζε  με τον ποιο άσχημο τρόπο.
   Δώστε μου το τσουβαλάκι σου,να πάω να στο γεμίσω με χόρτα,της λέει ο Φλεβάρης.Η γιαγιά όλο χαρά του το δίνει νομίζοντας ότι θα της το γεμίσει λίρες...........Όταν γύρισε της  λέει,πάρε το,αλλά μόλις φτάσεις στο σπίτι σου να κλείσεις πρώτα όλες τις τρύπες και την πόρτα του σπιτιού σου καλά και ύστερα να τ'ανοίξεις.
   Φτάνοντας στο σπίτι της,έκανε ακριβώς ότι της είπε ο Φλεβάρης και μόλις ανοίγει το τσουβάλι βγαίνουν φίδια έξω,που όπως ήταν ναρκωμένα έπεσαν πάνω της και την έφαγαν.
   Όπως βλέπεις παιδί μου,ο καλός άνθρωπος είναι καλός,ενώ ο κακός είναι κακός μέχρι που να πεθάνει και δεν αλλάζει ..........
   Τελειώνοντας,λέγοντας μου να με συγχωρείς....που σε καθυστέρησα από τη δουλειά σου...την ευχαρίστησα και την αποχαιρέτησα,συνεχίζοντας τον προορισμό μου,προβληματισμένη,με τα τελευταία της λόγια.
    Λοιπόν......μετά από αυτή την μικρή  αφήγηση,να σας παρουσιάσω την κουρτίνα που τελείωσα προ ημερών.....με θέμα,τι άλλο?
   Μέσα στην βαρυχειμωνιά μύρισε η άνοιξη!
   Τριαντάφυλλα στην σειρά πλέχτηκαν  σε αντραντέ, με το τσιγκελάκι,μα και στην δαντέλα,για να ολοκληρώσουν το τελείωμα της κουρτίνας.

 Μαργαρίτες σχεδιάστηκαν πάνω στο ύφασμα,για να κεντηθούν με κοφτό κέντημα και να δώσουν αρχοντιά και φινέτσα στο έργο.

Είναι δυνατόν,να λείπει το αζούρ?

Για να της δώσει μία ξεχωριστή πινελιά και αρχοντιά,που με την χάρη της και την ομορφιά της,θα στολίσει ένα αιγαιοπελαγίτικο παράθυρο.

 

  

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας στο σπιτάκι μου και σας εύχομαι να έχετε μία καλή και ευλογημένη εβδομάδα,γεμάτη έμπνευση και δημιουργία με οτιδήποτε απασχολήστε και σας ευχαριστεί!!!!!