Λατρεμένη μου κουκουνάρα!

   Όπως,ήταν με το κεφάλι σκυφτό πάνω σε μία στοίβα χαρτιά,για να διορθώσει τα γραπτά των μαθητών της,ξαφνικά ακούει μέσα από την τσάντα της,να χτυπάει το κινητό της...

Ποιος να είναι τέτοια ώρα αναρωτήθηκε,αφού είχε ενημερώσει σε συγγενείς και φίλους,εν ώρα σχολείου να μην την ενοχλούν.  

  -Ναι,ποιος είναι παρακαλώ? αφού η κλήση ήταν με απόκρυψη.

  -Καλημέρα,τι κάνεις? ακούστηκε από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.Αυτό δεν το περίμενε...παρόλο που είχε περάσει παρά πολύ καιρός από τότε που απομακρύνθηκαν ο ένας από τον άλλον...και μόνο το άκουσμα της φωνής του,την αναστάτωνε.

   Ήταν μαζί από παιδιά,στο σχολείο,στο πανεπιστήμιο,εκείνη στην παιδαγωγική ακαδημία,εκείνος στην ιατρική.Είχαν πολλά κοινά ενδιαφέροντα,μα...και διάφορες που δεν έδιναν σημασία αφού για όλα νικούσε η δύναμη της αγάπης τους!

   Κάποιοι όμως τους ζήλεψαν,τους φθόνεσαν και έβαλαν σκοπό...να τους χωρίσουν...έτσι απλά ψυχράθηκε η σχέση τους,δίχως καυγάδες και φασαρίες, χώρισαν οι δρόμοι τους.

  -Δόξα το Θεό! αποκρίθηκε εκείνη καλά είμαι,εσύ?απάντησε όσο ποιο ψύχραιμα μπορούσε με την τρεμουλιαστή φωνή της.

  -Ας τα λέμε καλά,αποκρίθηκε με την βαριά και αντρίκια φωνή του και συνέχισε......θα ήθελες να βγούμε το βράδυ μία βόλτα,για να τα πούμε?

   Για μία στιγμή τα έχασε....δίχως να το σκεφτεί καθόλου,δέχτηκε την πρόσκληση του.

   Όμως,ο ήχος του κουδουνιού από το βάθος του διαδρόμου,τους προειδοποίησε να κλείσουν το τηλέφωνο.

  -Ωραία,τα λέμε το βράδυ,της είπε δίχως να της αναφέρει τίποτα άλλο.

   Το μεσημέρι,που γύρισε στο σπίτι της,δεν είχε όρεξη για φαγητό,πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο της,να ξαπλώσει λίγο και να ξεκουραστεί .Αλλά,ο ύπνος δεν την έπαιρνε,αφού στο μυαλό της στριφογύριζαν οι όμορφες και οι άσχημες στιγμές,που είχαν περάσει μαζί με τον Γιάννη.

   Σηκώθηκε επάνω,άνοιξε την ντουλάπα της να δει τι ρούχα να φορέσει το βράδυ.Κατέληξε σ'ένα μαύρο ταγιεράκι,σε κλασική γραμμή,μαζί μ'ένα άσπρο πουκάμισο,να το συνδυάσει με το κασκόλ που είχε μπλέξει πριν δύο μέρες.

   Της άρεσε πάρα πολύ το πλέξιμο και το ράψιμο,έφτιαχνε τα δικά της ρούχα και όχι μόνο...από μικρό κοριτσάκι της είχε δείξει η μαμά της,που ήταν μοδίστρα! Ήταν τα αγαπημένο της χόμπι,παρά το φορτωμένο πρόγραμμα εργασίας της,πάντα έβρισκε χρόνο ν'ασχοληθεί με το εργόχειρο.

   Βγήκε στο μπαλκόνι,για να πάρει από την μικρή απλώστρα,την λατρεμένη της κουκουνάρα,που θα έχει στεγνώσει τώρα.

Σε οποιοδήποτε πλεκτό έβλεπε με θέμα την κουκουνάρα,η Χρυσοβαλάντου,δίχως δεύτερη σκέψη το έπλεκε αμέσως,το κασκόλ λοιπόν δεν θα έπλεκε?

 Συνεχεία αναρωτιόταν τι να την ήθελε ο Γιάννης,με τις σκέψεις αυτές πήγε στην κουζίνα έφτιαξε ένα τσάι,γύρισε στο σαλόνι αφού πήρε το πλεκτό της στα χέρια της,κάθισε στην αγαπημένη της πολυθρόνα,να ηρεμήσει και να της φύγει το άγχος,ήταν το μοναδικό καταφύγιο για εκείνην.

Είχε ξεκινήσει το προηγούμενο βράδυ,νέο πλεκτό,αυτή την φορά με τις βελόνες και περίμενε πως και πως να το πιάσει να πλέξει έστω και δύο σειρές.

  

Όντως,απορροφήθηκε στο πλέξιμο και πέρασε η ώρα γρήγορα.Σηκώνετε αμέσως ντύνετε,βάφετε, πιάνει τα μαλλιά της ψηλά κότσο,για ν'αναδείξει τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου της,φυσικά και το κασκόλ της. Τ'όλο σύνολο το συνδιάσε με ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες.Της άρεσε πάντα να ντύνετε κομψά και αριστοκρατικά,που ότι και να φόραγε στο λεπτό της σώμα έδειχνε όμορφα.                                                                                                                                                Της επτά ακριβώς ήταν στο ραντεβού της. Ήταν εκεί και την περίμενε όπως τότε...παίζοντας στο στερεό,το αγαπημένο τους τραγούδι Αχ Αγάπη!,του Γιάννη Πάριου!

Παράγγειλαν και ξεκίνησαν να συζητάνε για όλα τα θέματα.όπως τον καλό καιρό λες και δεν είχαν χωρίσει ούτε λεπτό.

Τότε,εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα κόκκινο,βελούδινο,κουτάκι,σε σχήμα καρδιά,το άνοιξε και της έκανε πρόταση γάμου.                                                                                                         Μόλις είδε το μονόπετρο να λάμπει κάτω από το φως των κεριών,δεν πίστευε στα ματιά της,ούτε τ'ακούσμα των λόγων του.Δάκρυα χαράς γέμισαν τα ματιά της,από την συγκίνηση της.

-Όνειρο...είναι Θεέ μου...ή...πραγματικότητα? και με την σκέψη αυτή,δέχτηκε την πρόταση του,να γίνει η γυναίκα της ζωής του!

Η παραπάνω ιστορία είναι φανταστική,καθώς επίσης και τα πρόσωπα,την χρησιμοποίησα μια και διανύουμε τον Φεβρουάριο,που είναι ο μήνας των ερωτευμένων και της αγάπης!

Σας εύχομαι να περάσετε μία όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!!!!!