Στη μνήμη του Οικουμενικού Πατριάρχη Ανθίμου Γ΄(1822 - 1824)

 

Στις μέρες μας σκαλίζοντας τις μνήμες,συναπαντιόμαστε μ'ανθρώπουςπου έζησαν πολύ πριν από μας και πάλεψαν για μας τους επιγόνους.

Πάλεψαν για τους τόπους μας να τους κρατήσουν ζωντανούς,κι εμείς ανασκαλεύοντας βιβλία ευωδιαστές οι μνήμες μας μεθούν.

Κι ήταν αυτοί που έμειναν στον τόπο κι αυτοί που έφυγαν στα ξένα,που απ'αυτούς πολλοί δεν γύρισαν,δεν άφησαν σημάδια της ζωής.

Πολλοί δυνάμωσαν στα ξένα,παλεύοντας σε άνισους αγώνες κερδίζοντας τον επιούσιο επιβιώσαν και γύρισαν στον τόπο.

Η σκέψη σήμερα μας φέρνει μπροστά σε ένα πατριώτη,που ξεκινούσε νεαρός για τη Μικρά Ασία.

Εκεί,καθώς οι τόποι ευωδιαστοί από μαρτύρων αίμα,

ανέπνεε στο άρωμα τους και μέθυσε στην ευωδία.

Κι άνθισε άνθος εύοσμον εκεί στην ωραία Σμύρνη ο μοναχός,

Μητροπολίτης έγινε κι ακόμα Πατριάρχης,

ο Άνθιμος Οικουμενικός της Νέας Ρώμης.

Το γνήσιο θρέμμα της Ναξίας,στα ύπατα αξιώματα ανέβη,ο άνθρωπος,που έγινε μεγάλος,σε χρόνους δύσκολους του Γένους.

Με χαρακτήρα ευγενικό σαγήνευε τον συνομιλητή του,καθώς ο λόγος έρρεε γλυκύς κι οι τρόποι του λεπτοί κυλούσαν.

Στη Σμύρνη ως Μητροπολίτης συγκέντρωνε πολλούς στη Λειτουργία,καθώς με τη γλυκειά φωνή του σαγήνευε τους χριστιανούς.

Προστάτευε τις εκκλησίες των χριστιανών εκεί στη Σμύρνη,κι όσες οι Τούρκοι γκρέμισαν,Αυτός ανήγειρε έκ βάθρων.

Ενάρετος κι ευγενικός και δυνατός στο χαρακτήρα,δεν ψήφιζε τη δύναμη των Τούρκων,και τον Μεγάλο σηκωμό ετοίμαζε στη Σμύρνη.

Επάλεψε για του Χριστού την πίστη και της πατρίδος μας τη λευτεριά,κι ανέλαβε πηδαλιούχος του σκάφους της Μητέρας Εκκλησίας.

Δεν πρόδωσε την Επανάσταση,δεν πρόδωσε την Ορθοδοξία,κι οι Τούρκοι ωργισμένοι εναντίον του τον καθαιρούν από τον θρόνο.

Εκείνος ευλογούσε τον λαό, το χριστιανικό,κι ως δημεγέρτη τον εξώρισαν οι Τούρκοι στην Καππαδοκία.

Κατάφερε στη Σμύρνη να γυρίσει,εκεί στον Απάνω Μαχαλά,κι ανάμεσα στους συγγενείς του ο Άνθιμος εξεμέτρησε το ζην.

Εμείς οι Νάξιοι του σήμερα τη μνήμη του Ναξίου Πατριάρχη σεμνά τιμούμε επάξια,αθάνατος στη μνήμη μας να μείνει.

Μες στην αυλή της εκκλησίας,της Παναγίας Θεοσκεπάστη,εδώ της Κωμιακής τον τόπο,εστήσαμε την προτομή του,εκεί αθάνατος να μείνει.

Εκεί να εμπέει τον διαβάτη,τους χωριανούς,τους πατριώτες ότι για να επιβιώσει ο τόπος χρειάζονται αγώνες σθεναροί.

Χρειάζεται το πνεύμα της θυσίας,οι τόποι για να μείνουν ζωντανοί στους δύσκολους μας τους καιρούς,αν θελουμε να ζούμε αληθινά.

Άνθιμε Νάξιε,ευωδιαστό λουλούδι,τ'άρωμα σου ανθέ τ'Απρίλη,έφθασε απ'τη Σμύρνη έως στη Κωμιακή, της Νάξου κι η μνήμη σου αιώνια θα μείνει.

Στη μνήμη σου λουλούδια ανθίζουν από τον σπόρο τον δικό σου κι ευωδιαστά αρωματίζουν του τόπου τούτου τον αέρα.

Επαναστάτη,ήρωα του εικοσιένα,τοι άρωμα σου μας μεθά,καθώς στη μνήμη σου ακουμπάμε.

Εκατόν ογδόντα δύο χρόνια,από την κοίμηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Ανθίμου Γ΄(1763 -1842),με καταγωγή από την Κωμιακή της Νάξου,τελεσάμε μνημόσυνο διά την θυσιατική προσφορά του,στην Εκκλησία και το Έθνος.

Τα παραπάνω εγγεγραμμένα είναι από το βιβλίο: Ασματική Ακολουθία του Οσίου Πατρός Ημών Ανθίμου Γ΄Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (1822-1824),της Θελόγου,Ειρήνης Β. Πολυκρέτη.

Αιώνια η μνήμη