Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Decoupage

Καλησπέρα σας!!!
Με το έμπα του καλοκαιριού,ανοίξαμε πανιά και τραβάμε πορεία για άλλα λιμάνια,με νέες τεχνικές και εμπειρίες!
Έτσι λοιπόν σήμερα θα σας παρουσιάσω την πρώτη μου απόπειρα με την τεχνική της χαρτοπετσέτας ή ως γνωστόν σε όλους μας decoupage.Από τις επισκέψεις μου στα όμορφα σπιτάκια σας,παρατηρούσα πως ένα αδιάφορο,παραμελημένο και ξεχασμένο αντικείμενο του δίνατε νέα πνοή, μεταμορφωνόντας το σε έργο τέχνης.
Συλλέγοντας πληροφορίες κατά καιρούς,για την συγκεκριμένη τεχνική και συγκέντρονοντας τα απαραίτητα υλικά,αποφάσισα να μπω σε βαθιά νερά και να κάνω την πρώτη μου απόπειρα στο decoupage.
Θα σας παρουσιάσω το πρώτο μου έργο,ένα μοναδικό,κολονάτο ποτήρι,που το μεταμόρφωσα σ'ένα ρομαντικό κηροπήγιο!


Η πίσω πλευρά του......


Η δεύτερη απόπειρα μου,ήταν η θήκη των γυαλιών μου.....


Και τις δύο περιπτώσεις χρησιμοοιήσα πάστα περίγραμματος,για να τονίσω περισσότερο κάποια σημεία και με την μύτη ενός μολυβιού έκανα τις τελείες.
Την πάστα περίγραμματος ,την έφτιαξα με ξυλόκολλα και ακρυλικό χρώμα,(να με συγχωρείτε που δεν θυμάμαι που είχα δει την συνταγή,τις σημειώσεις μου δυστυχώς από αμέλεια δεν έχω γράψει την πηγή).
Ως μαθήτρια του είδους,αν θέλετε πείτε μου την γνώμη σας,πως σας φαίνονται?

Έφτιαξα και κεραλοιφή,που μέσα στην οικογένεια την χρησιμοποιούμε μικροί - μεγάλοι και την έχουμε δεξί χέρι.
Αυτή την φορά πέρα από την κλασσική,έφτιαξα με μαστίχα-τριαντάφυλλο και με βαλσαμόλαδο!


                                                                       
Σας εύχομαι να περάσετε ένα όμορφο και δροσερό σαββατοκύριακο!!!



Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος



   Στο σύμβολο της Πίστης ομολογούμε ότι πιστεύουμε "εις το Πνεύμα το Άγιον το Κύριον,το Ζωοποιόν,το εκ του Πατρός εκπορευόμενον,το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον,το λαλήσαν διά των Προφητών".Για το Άγιο Πνεύμα ότι γνωρίζουμε είναι αυτά που μας αποκάλυψε ο Χριστός,ότι είναι το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος,του Θεού,είναι εκείνο που κατηύθυνε την γλώσσαν των Προφητών.Πριν από το Πάθος Του ο Ιησούς υποσχέθηκε την έλευση του Αγίου Πνεύματος.Το Άγιο Πνεύμα ήρθε σαν ένας σφοδρός άνεμος που έσειρε την Ιερουσαλήμ,όχι μόνο για να δηλώσει την παρουσία του,αλλά να την δύναμη και την ορμή προς το καλό.Εισέβαλε στον κόσμο σαν ορμητικός άνεμος για να δείξει πως ήρθε για να ξεριζώσει και να ξεθεμελιώσει όλα τα καθεστώτα της αμαρτίας,να διαλύσει το κακό να το σκορπίσει σαν το άχυρο που παίρνει ο άνεμος.Αλλά αυτός ο βίαιος άνεμος δεν ήταν η πρώτη πνοή του Αγίου Πνεύματος πάνω τους μαθητές.
   Αμέσως "ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμενοι γλώσσαι ωσεί πυρός,εκάθισε τε έφ' ένα άκαστον αυτών". Κάθισε όχι μόνο σε κάθε μαθητή του Κυρίου αλλά και σε όλους τους άλλους που παρευρίσκονταν εκεί.Όλοι δέχονται μία από τις πύρινες γλώσσες που τους μετατρέπει σε κήρυκες του Ευαγγελίου του Χριστού σε όλη την Οικουμένη.
   Έτσι οι αγράμματοι και δειλοί μαθητές του Ιησού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος γίνονται δυνατοί και σοφοί,ώστε τελικά άλλαξαν τον κόσμο ολόκληρο.Από τότε το Άγιο Πνεύμα παραμένει στην Εκκλησία και όπως ψάλλουμε :"όλον συγκροτεί τον Θεσμόν της Εκκλησίας".


                                        (Μορφές από το μικρό Συναξάρι)

                                              ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Κυριακή της Πεντηκοστής

                    


  Η Πεντηκοστή ιστορικά είναι η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας μας και κατ'αυτήν την "μεθεόρτον και τελευταίαν εορτήν" κατά τον Άγιο Κοσμά τον Μελωδικό,γίνεται "επαγγελίας συμπλήρωσις".
   Την Πεντηκοστή την εορτάζουν και οι Εβραίοι σε ανάμνηση της κακοπάθειάς τους στην έρημο και των πολλών θλίψεων,μέχρι που μπήκαν στην γη της επαγγελία. Κατά την ημέρα αυτή που οι Εβραίοι γιόρταζαν την εορτή της Πεντηκοστής,έγινε και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές του Κυρίου,σύμφωνα με την υπόσχεση που τους είχε δώσει.Ο άλλος Παράκλητος,ο Παρηγορητής δηλαδή που είναι το Άγιο Πνεύμα,μένει στην Εκκλησία για πάντα,"μένει μεθ'ημών εις τον αιώνα" κι αναδεικνύει την Εκκλησία θεοσύστατο θεσμό που κανένας δεν μπορεί να την καταλύσει.
   Το Άγιον Πνεύμα κατέβηκε σαν μία δυνατή βοή ανέμου κι εμφανίσθηκε ως φωτιά "εν είδει πυρίνων γλωσσών".Οι μαθητές πυρακτώθηκαν.Έγιναν δυνατοί,φλογεροί και αμέσως βγήκαν να κηρύξουν στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί.Το Πνεύμα εκείνη την στιγμή μεταδόθηκε σε χιλιάδες ακροατές και μάλιστα στον καθένα ξεχωριστά στην γλώσσα του,δεδομένου ότι εκεί βρίσκονταν άνθρωποι από διάφορες χώρες.
   Η μεταβολή των Αποστόλων και του κόσμου ολόκληρου ήταν αδύνατον να συμβεί αν την Πεντηκοστή δεν κατεβαόνε το Άγιο Πνεύμα,που υπήρξε η αήτητη πανοπλία των Αποστόλων.Από τότε το Άγιο Πνεύμα παραμένει διαρκώς παρόν στην ζωή της Εκκλησία,οδηγεί στην γνώση του Θεού και στην σωτηρία όσους καταφεύγουν σ'αυτήν. Διότι υπάρχει μέσα της μία δύναμη αόρατη,η οποία καταργεί όλες τις δυνάμεις του σκότους,σώζει τον αμαρτωλό και αναδεικνύει άγιο τον κατάδικο.
   Έτσι η Εκκλησία στο διάβα των αιώνων είναι η πολιτεία του Χριστού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.
           
                                             ( Μορφές από το μικρό Συναξάρι )



                                                  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Η υφάντρα

   Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ'ένα μακρινό βασίλειο μια πολύ όμορφη κοπέλα.Το πρόσωπο της ήταν ολόλευκο σαν κρίνο και τα ματιά της μεγάλα,πράσινα και σκιστά,που θύμιζαν αμύγδαλα.Ήταν ακόμα καλή και προκομμένη και μόλο που ήταν φτωχή,κατάφερνε με τη δουλειά της κι έβγαζε τίμια το ψωμί της.'Όλοι στην πολιτεία τη γνώριζαν και την αγαπούσαν,μα κανένας δεν ήξερε το αληθινό της όνομα.Ή,κι αν το είχαν κάποτε ακούσει,το είχαν ξεχάσει,γιατί,επειδή ύφαινε από το πρωί ως το βράδυ,τη φώναζαν "υφάντρα".Κάθε πρωί λοιπόν,σηκωνόταν η υφάντρα,πλενόταν,ντυνόταν και στρωνόταν στην δουλειά.Τα χέρια της θαρρείς και πετούσαν πάνω στον αργαλειό και το πρόσωπο της έλαμπε από χαρά,όταν έφτιαχνε ένα ωραίο σχέδιο στο ύφασμα που ύφαινε.Πολλές φορές,που είχε αρχινισμένη μια δουλειά,την έπιανε η νύχτα.Μα κείνη δεν ήθελε να κοιμηθεί προτού να την τελειώσει.Τα ματιά της έκλειναν,αλλά με κάθε τρόπο προσπαθούσε να μένει ξύπνια.Και τότε,όποιος περνούσε έξω από το σπίτι της άκουγε μια φωνή να λέει αυτά τα παράξενα λόγια:
                                                          Ήρθες,καλώς όρισες!
                                                          Παρ'το σκαμνί και κάτσε,
                                                          να γνέσω,να ξεγνέσω,
                                                          να πα΄να κοιμηθούμε,
                                                          να σφιχταγκαλιαστούμε...


   Όλοι στην πολιτεία μιλάγανε για τις χαρές και την ομορφιά της υφάντρας και την επαινούσανε.
   Κάποια φορά τα λόγια τους έφτασαν ως το παλάτι.Τ'άκουσε ο βασιλιάς,τ'άκουσε κι η βασίλισσα και το βασιλόπουλο.
   Μάνι μάνι αποφάσισε η βασίλισσα να στείλει να παραγγείλει στην υφάντρα να της ετοιμάσει ύφασμα,ότι καλύτερο γινόταν,για να ντύσει και να στολίσει του παλατιού τα πράγματα.
   Ο βασιλιά άκουσε την επιθυμία της γυναίκας του,αλλά εκείνος είχε βάλει κάτι άλλο στο μυαλό του.Γι'αυτό φώναξε το γιο του (που εκείνο τον καιρό ήταν αγέλαστος και μελαγχολικός) και τον πρόσταξε να πάει να βρει την υφάντρα και να της πει - προσωπικά εκείνος - αυτό που ήθελε η μητέρα του.
   Ξεκίνησε,λοιπόν,ένα απογευματάκι το βασιλόπουλο να βρει το σπίτι της υφάντρας.Οι άνθρωποι στην πολιτεία τον κοίταζαν παραξενεμένοι όταν τους ρώταγε που καθόταν η υφάντρα και δεν του'λεγαν,γιατί φοβόντουσαν μήπως ο βασιλιάς είχε κάποιο λόγο κι ήθελε να την τιμωρήσει.
   Έψαχνε,λοιπόν,κι έψαχνε το βασιλόπουλο και χτύπαγε πόρτες,ώσπου νύχτωσε κι η πολιτεία βυθίστηκε στο σκοτάδι.
   Τότε πήρε κι εκείνος την απόφαση να γυρίσει στο παλάτι και να συνεχίσει το ψάξιμο το άλλο πρωί.
   Καθώς όμως πήγαινε,είδε στο δρόμο του απάνω ένα κλειστό παράθυρο απ'όπου φαινόταν λίγο,μα πολύ λίγο,φως σαν να'ταν από κερί.
   Πλησιάζει το βασιλόπουλο και στέκεται έξω από το κλειστό παραθύρι κι ακούει μια γλυκιά,μελωδική φωνή να λέει σιγανά:
                                                       Ήρθες,καλώς όρισες!
                                                       Παρ'το σκαμνί και κάτσε,
                                                       να γνέσω,να ξεγνέσω,
                                                       να πα΄να κοιμηθούμε,
                                                       να σφιχταγκαλιαστούμε...


   Αυτά τα παράξενα λόγια γέμισαν το βασιλόπουλο με μεγάλη περιέργεια.Σηκώθηκε λοιπόν,στις μύτες των παπουτσιών του να κοιτάξει μέσα από το παραθυρόφυλλο να δει ποιον καλωσόριζε αυτή η κοπελιά με την γλυκιά φωνή.
   Κοίταξε από δω,κοίταξε από κει,αλλά δεν είδε κανέναν.Είδε μόνο ένα όμορφο κορίτσι που καθισμένο στον αργαλειό ύφαινε.Τότε κατάλαβε πως αυτή ήταν η υφάντρα που έψαχνε.Όμως δεν της μίλησε,αλλά αποφάσισε,το άλλο βράδυ,την ίδια ώρα,να παραφυλάξει έξω από το σπίτι της,για να δει ποιος ήταν αυτός που πήγαινε και την επισκεπτόταν κι εκείνη τον καλωσόριζε με τόση χαρά.
   Σ'όλο το δρόμο που γύρναγε στο παλάτι δεν είχε άλλη σκέψη στο μυαλό του από την ωραία υφάντρα που την έβλεπε ζωντανή μπροστά του.
   Το άλλο βράδυ,προτού ακόμα σκοτεινιάσει,να σου πάλι το βασιλόπουλο έξω από το σπίτι της υφάντρας. Περίμενε,περίμενε,αλλά δεν είδε κανένα να χτυπάει την πόρτα της ούτε να μπαίνει μέσα.Όμως πάλι από τις χαραμάδες του παραθυρόφυλλου έβγαινε ένα αδύνατο φως και πάλι πλησίασε το βασιλόπουλο και σηκώθηκε τις μύτες των ποδιών του να δει την υφάντρα.Τότε την άκουσε ξανά να λέει με την τραγουδιστή φωνή της:                                                                                                                                        Ήρθες,καλώς όρισες!
                                                       Παρ'το σκαμνί και κάτσε,
                                                       να γνέσω,να ξεγνέσω,
                                                       να πα΄να κοιμηθούμε,
                                                       να σφιχταγκαλιαστούμε...


   Κοίταξε ο νέος όσο πιο καλά μπορούσε μέσα στη φτωχική κάμαρα,αλλά πάλι δεν είδε κανέναν άλλο μέσα,παρά μόνο την όμορφη κοπέλα που ύφαινε.
   Αυτό έγινε ξανά και ξανά.Κάθε βράδυ,την ίδια ώρα,το βασιλόπουλο πήγαινε μια ολόκληρη βδομάδα,έξω από το σπίτι της υφάντρας και την παρακολουθούσε που ύφαινε.Όσο όμως την έβλεπε,τόσο η καρδιά του πετούσε μέσα του,τόσο και η επιθυμία του να την μιλήσει γινόταν μεγαλύτερη.Ακόμη ίσως ποιο μεγάλη ήταν η περιέργεια του για τα παράξενα λόγια που άκουγε κρυμμένος έξω από το σπίτι της.Έτσι πέρασαν εφτά,οχτώ νύχτες,ώσπου μια βραδιά το βασιλόπουλο δεν άντεξε άλλο και χτύπησε την πόρτα.
   Η υφάντρα έτρεξε ν'ανοίξει.Μόλις την είδε από κοντά ο νέος έμεινε άφωνος.Τέτοια ομορφιά δεν την είχε ποτέ φανταστεί,ούτε κι όταν την μισόβλεπε μέσα από το παραθυρόφυλλο.
   Κι η κοπέλα όμως,όταν αναγνώρισε το γιο του βασιλιά,έμεινε στην πόρτα να τον κοιτάζει απορημένη.Με τα πολλά,τον κάλεσε να περάσει στο φτωχικό της.
 -Ποια μεγάλη τιμή σ'έφερε βασιλόπουλο μου,να χτυπήσεις την πόρτα μου?ρώτησε η υφάντρα.
   Το βασιλόπουλο όμως κείνη την ώρα δε θυμήθηκε ούτε την παραγγελιά της μάνας του ούτε τα καλά λόγια που'χε ακούσει για το κορίτσι.Εκείνος ήθελε να μάθει ποιος ήταν ο αόρατος άντρας που καλούσε κάθε βράδυ η κοπέλα,να κοιμηθεί και να  σφιχταγκαλιαστεί μαζί του.Πέρασε,λοιπόν,μέσα στο σπιτάκι της και όλο λαχτάρα της είπε:
 -Δε μου λες,κοπέλα μου,ποιος είναι αυτός που κάθε βράδυ καλείς να καθίσει στο σκαμνί και τον καλωσορίζεις?
 -Βασιλόπουλο μου,του είπε,αυτός είναι ο ύπνος.
 -Ο ύπνος?
 -Ναι,απάντησε θαρρετά η υφάντρα.Ο ύπνος είναι.Κάθε βράδυ,όταν έχω δουλειά να τελειώσω αυτό που φτιάχνω,τον καλωσορίζω και τον παρακαλώ να με περιμένει για να μ'αγκαλιάσει!
   Τότε το βασιλόπουλο χάρηκε πάρα πολύ."Αυτή η κοπέλα",είπε μέσα του,"δεν είναι μόνο όμορφη,αλλά είναι και προκομμένη και δουλευταρού.Δίκιο είχαν εκείνοι που την παινέψανε με τα καλύτερα λόγια".
   Την άλλη μέρα μπροστά στο φτωχικό της υφάντρας στάθηκε μια μεγάλη άμαξα που την σέρνανε έξι κάτασπρα άλογα κι από μέσα κατέβηκε το βασιλόπουλο.
   Η υφάντρα που δούλευε πάντα στον αργαλειό της τα'χασε που τον είδε πάλι στην πόρτα της και τα΄χασε ακόμη περισσότερο,όταν τον άκουσε να της λέει:
 -Ήρθα να σου ζητήσω να γίνεις γυναίκα μου,όμορφη υφάντρα,και να'ρθεις μαζί μου στο παλάτι να ζήσουμε ευτυχισμένοι.
   Κι έτσι η φτωχιά,μα προκομμένη και άξια υφάντρα παντρεύτηκε το γιο του βασιλιά κι έγιναν γλέντια και χαρές κι όλος ο κόσμος έτρωγε κι έπινε μέρες και νύχτες ατέλειωτες.
   Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
                     
     (Από το βιβλίο:Νησιώτικα παραμύθια,της Γιολάντα Πατεράκη - Αλέκα Χατζηκωσταντή)

  Με αφορμή το παραπάνω παραμύθι,σας παρουσιάζω παραδοσιακά υφαντά,που η ύφανση τους είναι σε παραδοσιακό ξύλινο αργαλειό.


                     Σας εύχομαι να έχετε μία όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!!!






                                                             

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ


          Η ποιο χαρούμενη γιορτή είναι αυτή της Αναλήψεως,γιατί είναι η ανάβαση του Χριστού στον ουρανό,που σημαίνει και την δική μας ανάβαση.Ο Χριστός ανελήφθη όχι ως Θεός,αλλά ως Θεάνθρωπος,κι όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος "την φύσιν την ημετέραν ανήγαγε".


Ο Χριστός για σαράντα ημέρες εμφανιζόταν στους μαθητές του και συνέτρωγε καθιστώντας βεβαιότερη την Ανάσταση.Όταν έφτασε ο καιρός της Αναλήψεως,έβγαλε τους μαθητές του έξω από τα Ιεροσόλυμα στο όρος των Ελαιών κι εκεί ξαφνικά ενώ τους μιλούσε,οι μαθητές βλέπουν τον Κύριο να φεύγει "και νεφέλην υπέβαλεν αυτόν".Ανεβαίνει στον ουρανό καθισμένος σε νεφέλη.Εκείνη την ώρα του χωρισμού,εμφανίζονται τους μαθητές δύο Άγγελοι,οι οποίοι τους ενισχύουν διαβεβαιώνοντάς τους ότι:"Ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ'υμών εις τον ουρανόν ούτως ελεύσεται ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν".Θα ξανάρθει στην γη μας με όλη την λάμψη και την Θεική ακτινοβολία που είχε κατά την Ανάληψη. 
Η Ανάληψη αποτελεί το γεγονός που συμπληρώνει τον κύκλο της φιλανθρωπίας του Θεού.
Ο Χριστός σαν ανελήφθη ανέβασε τον άνθρωπο πολύ ψηλά,τον εθέωσε. Ξεκίνησε από τα καταχθόνια για να φθάσει στα επουράνια.Ο Χριστός όμως ως Θεός πάντοτε ήταν στον ουρανό "Όλος ήν έν τοις κάτω και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος".
   Η Ανάληψη του Χριστού δεν φανερώνει μόνο την Θεότητα του,αλλά φανερώνει και την ύψιστη τιμή στον άνθρωπο.Ανεβαίνει ο Ιησούς.Ανεβαίνει όμως και ο έν Χριστώ άνθρωπος.Κι όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος: "Εμείς οι ανάξιοι και για την γη,ανεβήκαμε στους ουρανούς.Ξεπεράσαμε τους ουρανούς.Αγγίξαμε τον Θρόνο του Θεού".
                                                                                 
                                                                                            [Μορφές από το μικρό Συναξάρι]
                                                                  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!